خدایا خداوندا
تو همیشه خدا بودی و هیچ وقت به هیچ چیز و هیچ کس نیازی نداشتی و نداری.
اما من همیشه محتاج تو بودم و هستم و خواهم بود .
انگاه که نا توان بودم تو را صدا کردم و توکل به تو کردم به امید انکه دست ناتوانم را می گیری .
آیا آن زمان که به خیال خود اجابتم کردی شکر گذاریت را نکردم؟
امروز آنقدر درمانده و دلگیرم که نمی دانم چگونه آرام و قرار یابم.
حس می کنم تو هم مرا تنها گذاشتی و این یعنی آخر همه چیز.
خودت می دانی چه می گویم
تو بگو من چگونه بار گناه نکرده را بدوش کشم . چگونه زخم زبان آدمها را تحمل کنم .
ای تنها شاهد من . جز تو چه کسی حرف مرا باور خواهد کرد
خسته ام .
تو بگو من چگونه نگاه های پر ملامت را تحمل کنم در حالی که خود می دانی من گناهکار نیستم .
پس کجاست آن همه مهربانی . کجاست آن همه بخشندگی ؟
خدایا تو هستی و من اینگونه زیر شمشیر زبان و نگاهشان زخم خورده و رنجور می شوم؟
این بود آن عظمت و بزرگی . یعنی تو به اندازه مادران هم عطوفت نداری که در سخت ترین لحظات زندگی ام
وقتی گریه امانم نمی دهد بی شرط و شروط به آغوشم گیری ؟
مگر نگفته بودی هر وقت حاجتی داشتم در خانه تو را دقل باب کنم ؟ حالا چرا اینگونه مرا از خود از در خانه ات راندی؟
مگر جز تو امید دیگری هم داشتم؟ مگر جز تو همزبان دیگری هم بود ؟
ای تو امید اولین و آخرینم
اگر چه مرا از خود راندی . اگر چه بی جوابم گذاشتی اما من باز هم رو به سوی تو می آورم
من باز هم دست به سوی تو می گشایم و تو را می خوانم
جوابم را بگو که می دهی؟
یا ستار العیوب
مرا با این مردمان دون صفت تنها مگذار .
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
سایت علمی و تفریحی
و آدرس
www.civilbax.loxblog.com
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.